Ze leven! Opgetogen bekijk ik de foto die mijn zoon zojuist maakte. Ze leven... en het zijn er zéker vier. Pa en ma laten zich weinig zien rond het nest. Híj zit in de boom verderop hard te zingen, maar háár zien we weinig. Ik kreeg het vermoeden dat de jongen overleden waren, maar niet dus!
Het wel en wee van 'ons' merelgezin wordt, weliswaar op gepaste afstand, op de voet gevolgd. Afgelopen voorjaar doken ze ineens op in ons fietsenhok. Een merelstel bouwde in no-time een nest tussen de bogen van de slee. We vonden het een bijzonder onhandige plek; ze moesten in duikvlucht vanaf het balkon het fietsenhok inzweven, waarbij ze de parasol moesten zien te ontwijken. Het nest lag dicht onder het transparante plastic dak, veel te warm! Maar de merels vonden het prima. Twee jongen brachten ze groot, een kat verstoorde de rust, klom naar het nest en met het nodige misbaar en veel paniek bij de ouders vlogen de jongen uit. Of ze sterk genoeg waren om te overleven, geen idee... We snoeiden de klimop, ruimden het nest en gingen er van uit dat we de merels niet terug zouden zien.
Tot deze april. Op exact dezelfde plek bouwden ze in een paar dagen tijd een nest. Onder dat warme dak, vrij in ons zicht... wat een merkwaardige keus toch. Mijn zoon kan, omdat hij langer is dan ik, op een onbewaakt ogenblik soms een foto maken. Zo weten we sinds begin deze maand dat er zes eitjes in het nest zijn gelegd. De linkerfoto is van twee weken geleden. De rechter is van vandaag.
Wat een heerlijk idee, dat het kleine plaatsje achter ons huis nu echt een broedplaats is! Toen we dit huis kochten was het een kale, betegelde stoep. Dit voelt als een overwinning, als een beloning. We plaatsten schuttingen, klimop, bruidssluier, clematis en wingerd. We plantten bomen en vulden potten met de meest uiteenlopende planten. Natuurlijk genieten we daar zelf van; we kunnen nu beschut buiten lezen en eten. Maar dat de merels het met ons eens zijn...
Althans; ik hoop dat ze terugkomt. Dat de activiteit straks weer toeneemt. Want die scharminkels moeten toch eten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf Kaat!! Ik vind t heel leuk om te lezen wat je van de site vindt... heb je suggesties? Ik hoor het graag!